ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ*
«Για ποιόν κτυπά η καμπάνα»; Για όλους μας.
Αυτό που συνέβη πρόσφατα στο γερμανικό κρατίδιο της Έσσης είναι σαν το πέταγμα της πεταλούδας του γνωστού γνωμικού. Ξεκίνησε να χτυπά τα φτερά της τώρα και οι συνέπειες θα εμφανισθούν σαν καταιγίδα αργότερα και παντού. Επιβεβαιώνοντας την τάση, που έδειξε προ δεκαπενθημέρου η εκλογή στην Βαυαρία, η Χριστιανοδημοκρατία χάνει το 25% της δύναμής της (0% του εκλογικού σώματος), η Σοσιαλδημοκρατία ευτελίζεται σε ποσοστά κάτω του 20% στην Έσση και κάτω του 10% στην Βαυαρία, ενώ οι Πράσινοι την αντικαθιστούν ως ο πιθανότερος αξιόπιστος πολιτικός πόλος.
Φυσικά οι λαϊκίστικοι σχηματισμοί της εθνικιστικής Δεξιάς και στα δύο κρατίδια επιτυγχάνουν διψήφια πλέον ποσοστά.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν πανηγυρικά μία πανευρωπαϊκή τάση μετατόπισης ψηφοφόρων από τα παραδοσιακά λαϊκά χριστιανοδημοκρατικά κόμματα σε δεξιότερα εθνικιστικά κινήματα, την πλήρη κατάρρευση των σοσιαλδημοκρατών και την ενίσχυση πιο χαρακτηριστικών αριστερών και εναλλακτικών προτάσεων.
Ριζοσπαστικοποίηση δηλαδή απ´ άκρου εις άκρον.
Γιατί αντιδρούν άραγε έτσι λαοί, που δεν χρεοκόπησαν (καλή ώρα σαν κάποιους άλλους), που δεν αντιμετωπίζουν υπαρξιακές απειλές, που διοικούνται από σχήματα δοκιμασμένα και επιτυχημένα από δεκαετίες;
Οι ευρωπαϊκές Ηγεσίες είναι κατώτερες των περιστάσεων, είναι η πρώτη και άμεση απάντηση. Η δομή της πολιτικής διοίκησης της Ένωσης είναι απολύτως αναποτελεσματική, η δεύτερη.
Ρυθμίσεις, ντιρεκτίβες, νόμοι έρχονται ξαφνικά και μπαίνουν στην ζωή μας, αλλάζουν πράγματα σημαντικά, προερχόμενοι από μία δυσπρόσιτη στην κοινή αντίληψη γραφειοκρατία. Ουδείς -πλην των εξαιρετικά εξειδικευμένων- αντιλαμβάνεται ποιός παίρνει όλες αυτές τις τόσο σημαντικές για την τσέπη του, για τη ζωή του εν τέλει, αποφάσεις.
Η λειτουργία μιας αδιανόητα περίπλοκης και αδιαφανούς αλλά εξαιρετικά ισχυρής πραγματικής Κυβέρνησης της Ευρώπης, που κάνει κουμάντο από τις Βρυξέλλες (η “Επιτροπή” σου λέει…), αποξενώνει τους λαούς. Η Χάβρα των Συνόδων Κορυφής, των γνωστών αιρετών Ηγετών τους δηλαδή, θλίβει.
Δείτε το μεταναστευτικό: Χάνει κανείς τον λογαριασμό, για το πόσες Σύνοδοι Κορυφής τακτικές και έκτακτες, ειδικές και μη ειδικές, έχουν γίνει γι αυτό. Πού κατέληξαν; Σε αυτό, που βλέπουμε και -ιδίως εδώ στην Ελλάδα- δυστυχέστατα ζούμε. Εκατομμύρια ξεριζωμένοι ταλαιπωρούνται, οι λαοί που τους φιλοξενούν δυσφορούν, οι συγκρούσεις και η εγκληματικότητα αυξάνονται (παρακολουθήστε τι γίνεται στο ανατολικογερμανικό Κέμνιτς εδώ και μήνες), ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του.
Οι λαοί αντιλαμβάνονται πλέον: Τα εκατομμύρια, που μπήκαν στην Ευρώπη, τα κατάφεραν λόγω της πολιτικής ανοικτών θυρών της ελληνικής Αριστεράς. Αυτό δεν είναι δυνατόν, να συνεχισθεί. Τα σύνορα, πρέπει, να κλείσουν παντού και να φυλάσσονται. Οι πραγματικοί πρόσφυγες, που θέλουν να μετακινηθούν στην Ευρώπη, πρέπει, να επιλέγονται στους επιτοπίους καταυλισμούς.
Είναι εξ ίσου προφανές, ότι οι λαθρομετανάστες, που συσσωρεύονται στα οικιστικά κέντρα, οδηγούν σε αύξηση της εγκληματικότητας και επιδεινώνουν τις συνθήκες ζωής ιδίως των ασθενέστερων περιοχών. Τούτο, πρέπει, να διορθωθεί. Η ελεύθερη διακίνησή τους (επισήμως εν αναμονή της εκδικάσεως της αιτήσεως ασύλου) είναι αλυσιτελής. Αυστηροί χωρικοί περιορισμοί είναι απαραίτητοι.
Ουδείς ασχολείται, ούτε συγκινείται.
Εδώ οδεύουμε σε εκλογές στις Ευρωεκλογές εντός ολίγων μηνών χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο για το μέλλον της. Χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση για μία ενιαία πολιτική, άμεσα αιρετή, υπόλογο στους ψηφοφόρους της Διοίκηση.
Τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτού του εγχειρήματος, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ελπίδα του λαϊκού αστικού κόσμου της Ηπείρου, τρίζουν επικίνδυνα.
*Ο κ. Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην γενικός γραμματέας συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά
